یکی از عوامل رکوردزنی نوسازی مسکن در بافت فرسوده که شاید بتوان آن را به لحاظ اثرگذاری در افزایش تمایل سازنده‌ها به ساخت مسکن در این بافت‌ها موثر دانست مربوط به “نقش تورم مسکن و کوچ تقاضا” از نواحی مصرفی بالاتر شهر (نیمه شمالی شهر) به محله‌های قدیمی است.
نه‌تنها در تهران که در بسیاری از شهرهای کشور به دلیل رشد شدید و ادامه‌دار قیمت مسکن، بافت‌های فرسوده و محله‌های قدیمی شهر به مقصد بخش زیادی از متقاضیان مصرفی و سرمایه‌ای خرید مسکن تبدیل شد.
از آنجا که در این محله‌ها متوسط قیمت مسکن حول و حوش 20 تا 25 درصد کمتر از محله‌های مصرفی مناطق بالاتر شهر است؛ بنابراین در شرایطی که به دلیل چهارساله شدن دوره جهش قیمت، عملا خرید آپارتمان در محله‌های بالاتر برای بخش زیادی از متقاضیان غیرممکن شد، سیلی از تقاضا از این نواحی به محله‌های قدیمی برای خرید آپارتمان، روانه شد.
همین موضوع سوق یافتن سرمایه‌ها از مناطق بالاتر شهر به محله‌های پایین‌تر یک عامل مهم برای ترغیب سازنگان و مالکان به نوسازی شد. بنابراین در وضعیتی که همچنان بازار ساخت و ساز در حالت رکودی بوده و از سوی دیگر به دلیل ادامه تورم در هزینه‌های ساخت، حاشیه سود سازنده‌ها نسبت به گذشته کاهش یافته است که این عوامل در ترغیب سازندگان و مالکان به ساخت مسکن در بافت فرسوده موثر شد و تیراژ 64 هزار واحدی ساخت مسکن در یک سال _1401_ رقم خورد؛ اما درحالیکه هنوز این میزان یعنی تیراژ 64 هزار واحدی با هدف تعیین شده برای نوسازی سالانه 100 هزار واحد مسکونی در کشور فاصله دارد اما در مقایسه با کارنامه سال‌های قبل ساخت مسکن در بافت‌های فرسوده، حرکتی روبه جلو و به نوعی نزدیک شدن ساخت و ساز در این بافت‌ها به هدف محسوب می‌شود. .
