ساختمان‌ها در طول چرخه حیات خود به طور گسترده بر محیط‌زیست، اجتماع و اقتصاد جامعه خود تاثیر می‌گذارند. از جمله تاثیرات مثبت آن‌ها می‌توان به ایجاد امکانات مورد نیاز انسان‌ها و از اثرات منفی به تاثیرات مخرب بر محیط زیست، آلودگی آب‌ها و تولید زباله اشاره کرد به‌علاوه، ساختمان‌ها حدود 40 درصد از انرژی را مصرف می‌کنند که سبب انتشار حدود 77 درصد از گازهای گلخانه‌ای می‌شود. از این‌ر‌و کشورهای بسیاری به منظور کاهش آثار ساختمان‌ها بر محیط‌زیست، رویکردهای متنوعی در صنعت ساختمان‌سازی اتخاذ کرده و بر نقش مهم مهندسان، برنامه‌ریزان و پیمانکاران برای ایجاد ساختمان‌هایی با کمترین اثرات نامطلوب محیطزیستی تأکید کرده‌اند؛ یکی از راهکارهای ارائه شده در جهت کاهش تأثیر منفی ساختمان بر محیط‌زیست، توجه به مفهوم ساختمان سبز در معماری است؛ در واقع ساختمان سبز، رویکردی است که از بین اهداف معماری پایدار، بر روی اهداف محیط زیستی تمرکز دارد. طبق تعریف، ساختمان سبز ساختمانی است که در تمام مراحل چرخه حیات ساختمان از طراحی تا ساخت، بهره‌برداری و تخریب اثرات منفی محیط مصنوع بر محیط‌زیست را کم کرده و یا ازبین ببرد و تأثیرات مثبتی بر روی اقلیم و محیط طبیعی خود به جای گذارد .درحال حاضر صنعت ساختمان‌سازی در ایران بیش از یک سوم انرژی مصرفی کشور را به خود اختصاص و افزایش ساخت وسازهای روز افزون، نیز سبب افزایش سهم صنعت ساختمان در مصرف انرژی و به دنبال آن افزایش اثرات محیط زیستی می‌شود،لذا توجه به اصول طراحی و احداث ساختمان سبز می‌تواند نقش مهمی در حل مشکلات انرژی و محیطزیستی ایفا کند. در دهه‌های اخیر با هدف کاهش اثرات منفی ساختمان‌ها و محیط مصنوع بر محیط‌زیست، بر اهمیت و ضرورت ساختمان‌های سبز در دنیا تأکید شده است. در این راستا نقش سازندگان و سرمایه‌گذاران بسیار حائز اهمیت است. از میان متداول‌ترین و شناخته شده ترین معیارهایی که با رعایت و بکارگیری آن می‌توان یک ساختمان معمولی را به یک ساختمان سبز تبدیل نمود می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:
سایت: کاهش خظرات اکولوژیکی، کاهش جزایر حرارتی، مدیریت آب، توسعه و حفاظت یا استفاده مجدد از سایت، تسهیلات مشترک با سایت‌های اطراف انرژی: بهینه‌سازی عملکرد انرژی و طراحی انرزی کارآمدف تأمین سرمایش و گرمایش و روشنایی ایستا، کاهش مصرف انرژی و انتشار کربن، تجهیزات با بهره‌وری انرژی بالا، تولید انرزی‌های تجدیدپذیر کیفیت محیط داخلی: تأمین کیفیت هوای داخلی، تأمین آسایش حرارتی، تأمین آسایش بصری، تأمین آسایش صوتی، تأمین نور روز، تأمین امنیت، تأمین دید و منظر، استفاده از مصالح با انتشار کم مواد شیمیایی حمل و نقل: تراکم محیط اطراف و امکان استفاده از وسایل نقلیه متنوع، دسترسی به حمل و نقل، تسهیلات دوچرخه، وسایل نقلیه سبز، کاهش اثرات پارکینگ‌ها
بهره‌وری آب: تمهیدات جهت کاهش مصرف آب ساختمان، استفاده مجدد از آب، تمهیدات جهت کاهش مصرف آب سایت، تجهیزات با بهره‌وری بالای آب، مدیریت آب باران مصالح و منابع: بهره‌وری مصالح، مدیریت زباله حاصل از تخریب و ساخت، طراحی منعطف با طول عمر بیشتر، استفاده از منابع بازیافتی و پایدار، طراحی برای سازگاری و قابلیت تفکیک مصالح قابل بازیافت، کاهش اثرات محیطی در طول چرخه حیات ساختمان